W ten dzień przyniósł jej cztery maki <br />Jak płomień, zachód słońca, smutku cień i jak łzy, <br />Gdy kwitną wciąż, to kocha ją, <br />Kiedy zwiędną, już nie będzie więcej kochał jej. <br /><br />W ten dzień przyniósł jej cztery maki <br />Za miłość, za tęsknotę, smutku cień i za łzy, <br />Gdy kwitną wciąż, to kocha ją, <br />Kocha ciągle tak jak nikt. <br /><br />Lecz do niej już nie powrócił, <br />Choć czeka go, chociaż tak kocha go jak nikt, <br />Choć więdną już cztery maki, <br />Czeka ciągle aż do dziś. <br /><br />A dziś zwiędły już cztery maki, <br />Cztery maki. <br /><br />Lecz do niej już nie powrócił, <br />Choć czeka go, chociaż tak kocha go jak nikt, <br />Choć więdną już cztery maki, <br />Czeka ciągle aż do dziś. <br />Lecz dziś zwiędły już cztery maki, <br />Cztery maki. Cztery maki.
