Na naszą słabość i biedę, <br />niemotę serc i dusz. <br />Na to, że nas nie zabiorą <br />do lepszych gór i mórz. <br />Na czarnych myśli tłok, <br />na oczy pełne łez <br />lekarstwem miłość bywa. <br />Jeżeli miłość jest, <br />jeżeli jest możliwa. <br /> <br />Na ludzką podłość i małość, <br />na oschły Boży chłód. <br />Na to, że nic się nie stało, <br />a zdarzyć miał się cud. <br />Na szary mysi strach, <br />bliźniego drogi gest, <br />ratunkiem miłość bywa. <br />Jeżeli miłość jest, <br />jeżeli jest możliwa. <br /> <br />Tu kukły ludźmi się bawią, <br />tu igra z nami czas. <br />Tu wielkie młyny nas trawią <br />i pył zostaje z nas. <br />Na to, że z pyłu pył <br />i za początkiem kres <br />ratunkiem miłość bywa. <br />Jeżeli miłość jest, <br />jeżeli jest możliwa. <br /> <br />Na krajów nędzę i smutek, <br />na okazałość państw, <br />policję, kłamstwo i nudę, <br />potęgę małych draństw. <br />Na nocny serca bój, <br />że człowiek żył jak pies <br />ratunkiem miłość bywa. <br />Jeżeli miłość jest, <br />jeżeli miłość jest... <br /> <br />Autor tekstu: Agnieszka Osiecka <br />Kompozytor: Janusz Bogacki <br /> <br />źródło: google.pl
