“- Biz diye birgelecek ancak geçmişten ibaret <br />Ömrümüngeri kalanını seninle kaybederek yitiremem ben <br />Kaldıki seni sevmeyi bırak, silmeye bile layık görmüyorum ben! “ <br />Diyerek gitmişti… <br />Anlatımın kolaylığıyla anlamının zorluğu şakağımaboşalan iki cümlelik şarjördü. <br />O an biz diyerek başlayan bir cümlenin ben diyerek bitmesiydiaşk. <br />Keşkesöyleyebilseydim <br />Söylesene kaç yüreğe sığıyor benliğin? <br />Ne de, çok hayat kokuyor üzerin. <br />Ben seninle ömrümün önsüzünde yalnızlığımı bölüşürken, <br />Senbeni yalın ayak ateşte yürütüyordun <br />Kendi içinde mizan kurup, beni hep idam ediyordun <br />Ben seni sevdiğime pişman değilim <br />Yinelense yüreğim yinede seni severim <br />Çünkü benim yüreğim; Aklıma hür, vicdanıma kelepçeli sevgilim. <br />Sana o kadar çokşey sustum ki <br />Hayatına yazdığın her satırla eskittin beni <br />Şimdi yerime açtığın yeni sayfalarına bir bak <br />Birde şu eskiyen adama <br />Kim bilir ne çok şey kazandın kaybettiklerin/inyanında <br />Ve ne çok şeyden vazgeçtin bu yolda <br />Gitmediyorken ben <br />“Seniseviyorum” dan sonra söylediğim en içten cümleydi <br />Nereden bilebilirdim ki gidipte dönmeyeceğin <br />Keşkesöyleyebilseydim <br />Benim senden sonra yazdığım bir sayfam daha olmadı k <br />Islanan bir kâğıda kalem sürülmüyor ve bu kâğıdı gözlerimhiç kurutmuyor <br />Şimdi sana gel diyebileceğim bir sebep bile yokken <br />Ömrünün geri kalanını yalnızlığımla sana kazandırmaya uğraşıyorum <br />Ve ben ömrümü senin kazandıklarınla kaybediyorum! <br />Keşke söyleyebilseydim…
