Ney Açış: Uğur ONUK <br /> <br />ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE <br />……………….. <br />……………….. <br />Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, <br />Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor! <br />Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! <br />Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer. <br />Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i... <br />Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi. <br />Sana dar gelmeyecek makber’i kimler kazsın? <br />“Gömelim gel seni tarihe”desem, sığmazsın. <br />Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab... <br />Seni ancak ebediyetler eder istiab. <br />“Bu, taşındır” diyerek Ka’be’yi diksem başına; <br />Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına; <br />Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle; <br />Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle; <br />Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan; <br />Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsan oradan; <br />Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına; <br />Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına, <br />Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem; <br />Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem; <br />Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana... <br />Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına. <br />Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini, <br />Şarkın en sevgili sultanını Salahaddin’i, <br />Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran... <br />Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, <br />O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın; <br />Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın; <br />Sen ki, a’sara gömülsen taşacaksın... Heyhat, <br />Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat... <br />Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, <br />Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber. <br />MEHMET AKİF ERSOY
