O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı? <br />Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı. <br />Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum, <br />Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı. <br />Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi. <br />Ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı. <br />Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut. <br />Bülbülün küllerine konan puhum da yandı. <br />Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile. <br />Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı. <br />Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım, <br />Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı. <br />Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme. <br />Kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı. <br />Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme. <br />Ülkem yıkıldı heyhat! <br />Ordugâhım da yandı. <br />Köleleri her akşam duman kıldı gözlerin, <br />Başıma tâc ettiğim padişahım da yandı. <br />İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı. <br />Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı. <br />O'ndan başka ne varsa yandı, <br />Yandık sen ve ben. <br />O'nu göreyim diye,kıblegâhım da yandı.
