Hani o gecenin ağırlaştığı vakittir. <br />Sus o vakitte. Sus ve duy. <br />Sesi, sesi var edeni. <br />Sesi sessizlikte, sözü sükûtta duy. <br />Sustuğu anda dışındakiler, duy! <br />İçindekini, kendini... <br />Sus. <br />Sus ve gör. <br />Gör bir kere daha gördüklerini. <br />Gör gördüklerinde göremediklerini. <br />Göğün içindeki gökleri, yerin içindeki yerleri, içindeki uzak yakın köşeleri... <br />Yerleri yere sereni, gökleri üzerine örteni. <br />Sus. Sus ve bil. <br />Bil yeniden bildiklerini. Bil bilemeyeceklerini. <br />Sonra bilmediklerinde asla bilemeyeceklerinde kendini bil. <br />Sus şimdi. Sus ve düşün! <br /> <br />Zamanın nasibi <br /> <br />Zamanın içinde o bir saati ara.Hani bir yıla bedel olan o bir saati. <br />Âlemi sana, seni kendine getiren o bir saati... Aklını başına, gönlünü kalbine getiren. <br />Soruların cevabı; <br />"Akletmez misin?" <br />"Düşünmez misin?" <br />"İbret almaz mısın?" <br />Aklın şükrü olan ey! <br />Zamanın nasibi. <br />Buyurdu en ziyade düşünen, akleden, ibret alan. <br />Bunun için tedbirli, bunun için telaşlı benden yana, senden yana. <br />Buyurdu: "Bir saatlik tefekkür bir senelik nafile ibadetten daha hayırlıdır!" <br /> <br />Gece gündüz şükür <br /> <br />Hz Aişe r.a. anlatıyor: <br /> <br />"Bir gece Rasulullah benden izin istedi: <br /> <br />-- Ey Aişe, izin verirsen geceyi Rabbime ibadet ederek geçireyim. <br /> <br />Ben de şöyle dedim: <br /> <br />-- Vallahi seninle beraber olmayı çok sever ve isterim. Ancak seni sevindiren şeyi daha çok severim. <br /> <br />Allah Rasülü sonra kalktı, güzelce abdest aldı ve namaza durdu. Ağlıyordu. Öyle ağladı ki mübarek sakalı, elbisesi ve secde ettiği yer ıslandı. <br /> <br />Bu haldeyken Bilal namaza çağırmaya geldi. Ağladığını görünce hayretle sordu: <br /> <br />-- Ey Allah'ın Rasulü, Allah Tealâ sizin geçmiş ve gelecek günahlarınızı bağışladığı halde niçin ağlıyorsunuz? <br /> <br />Allah Rasulü s.a.v. şöyle buyurdu: <br /> <br />-- Ey Bilal, Allah'a çok şükreden bir kul olmayayım mı? Vallahi bana bu gece öyle ayetler indirildi ki onu okuyup da üzerinde tefekkür etmeyenlere yazıklar olsun! <br /> <br />Allah Rasulü s.a.v. sonra Âl-i İmran suresinin 190 ve 191. ayetlerini okudu: <br /> <br />"Şüphesiz ki göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelişinde akl-ı selim için (Allah'ın birliğini gösteren) kesin deliller vardır. Onlar ayakları üzerinde dururken, otururken, yanları üzerine yatarken (her an) Allah'ı zikrederler. <br /> <br />Göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin tefekkür ederler ve: 'Rabbimiz sen bunları boşuna yaratmadın. Seni tespih ederiz. Bizi cehennem azabından koru.' derler." <br />Ve hatırasını bu ayetle bitirir Hz. Aişe r.a... <br /> <br />Düşünün diyerek. İbret almak için, şükretmek için, kurtulmak için düşünün... <br /> <br />Beni benden çok <br /> <br />Ebu Zer Gifarî r.a. anlatıyor: <br /> <br />"Peygamber Efendimiz bir gece sabaha kadar şu ayeti tekrarlayıp durdu: <br /> <br />'Eğer kendilerine azap edersen şüphe yok ki onlar senin kullarındır. Şayet onları bağışlarsan aziz (kudreti ile her şeye üstün gelen), hakim (hikmetiyle her yaptığını yerli yerince yapan) olan sensin.'" <br /> <br />Allah Rasulü s.a.v.'ın dilinden bir gece boyu, üzerinde yürüdüğümüz toprağa tane tane dökülen Maide Suresi'nin 118. ayetidir.
