FANÎ ÖMÜR BİTER (UŞŞÂK “ÖMÜR” DESTANI) <br />Fâni ömür biter bir uzun sonbahâr olur <br />Yaprak çiçek ve kuş dağılır târümâr olur <br />Mevsim boyunca kendini hisettirir vedâ <br />Artık bu dağda gâyla uğuldar deniz ve dağ <br />Yazdan kalan ne varsa olurken haşır neşir <br />Günler hazînleşir geceler uhrevîleşir <br />Teşrinlerin bu hüznü geçer tâ iliklere <br />Anlar ki yolcu yol görünür serviliklere <br />Dünyânın ufku gözlere gittikçe târ olur <br />Hergün sürüklenip yaşamak rûha bâr olur <br />İnsan duyar yerin dile gelmiş sükûtunu <br />Bir başka mûsıkîye geçiş mûsıkîye geçiş farz eder bunu <br />Teslîm olunca vâdesi gelmiş zevâline <br />Benzer cihâna gelmeden evvelki hâline <br />Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya <br />Rûh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya <br />Duymaz bu anda taş gibi kalbinde bir sızı âh <br />Fark etmez anne toprak ölüm mâcerâmızı. <br />Macerâmızı. <br />Makam: Uşşâk <br />Beste: Cinuçen TANRIKORUR <br />Güfte: Yahyâ Kemâl BEYATLI
