De oude prins zei 't is gedaan <br />laat mij nu maar ver hier vandaan <br />hij dweepte van vervlogen tijden <br />dat we ons moesten voorbereiden. <br />Alles zou zo snel anders worden <br />de wereld wederom zo klein <br />zoals zojuist geboren zijn <br />welaan daar komen ze aan <br />de vraatzuchtige horden <br />nu maak dan maar baan <br />voor een ander bestaan! <br /> <br />Het paard en de koetsen ze stonden aldaar <br />vol beladen en met juwelen <br />uit de verstoft verlaten kastelen <br />bewust reeds van het groot gevaar <br />de knieen van de rossen trossen <br />ze bogen overspannenheid <br />ze poogden in verleden tijd <br />konden nog juist en ongekend <br />zich houden aan een klein moment. <br /> <br />Kortstondig als het minnestrelen <br />een luim van de dialectiek <br />en lang vervlogen is weleer <br />zo als een veel te lichte veer <br />of als te krasse walsmuziek <br />heel vaak met passen weet te spelen. <br /> <br />Het licht gedoofd in de kantelen <br />een era is zowaar verdwenen <br />geen prins en geen prinsessen meer <br />de grote schijn te lang geschenen <br />we zijn verkleefd met pek en veer <br />want niemand wil nog met ons delen. <br /> <br />Het oude geld verspeculeerd <br />niet meer op waarde gewaardeerd <br />we worden niet meer zo aanbeden <br />welaan nu rossen rijdt tevreden <br />betreedt het heden trage treden <br />het is voorbij, het is gedaan <br />voor ons geen reden tot bestaan <br />dus laat ons gaan, ja laat ons gaan. <br /> <br />Madrason 30 05 2014 <br />*******************<br /><br />Madrason writer<br /><br />http://www.poemhunter.com/poem/een-luim-van-de-dialectiek/
