Ne var ki mevcûd ise âlemde, güzel, doğru, iyi; <br />Arayan fikri, bulan râhu, seven sevgiliyi <br />Bize bahşetmiş olan Hazret-i Rahmân’a şükür. <br /> <br />O büyük Rabb’e şükürler ki, ayak bastığımız <br />Yeri halketti barınsın diyerek varlığımız; <br />Ve yer üstünde hayâlin cereyânınca uzun, <br /> <br />O büyük Rab ki, ışıklar yakıyor göklerde, <br />En büyük nîmete hamd, en küçük ihsâna şükür. <br /> <br />O büyük Rab ki, ufuklar boyu nîmetlerini, <br />Hüsn ü an, reng ü füsun, aşk ü cünûn mahşerini <br />Gayrı kâfi görerek sevdiği biz kullarına <br />Şimdiden vâdediyor başka bir âlem yarına; <br />Mâ-i Tesnîm’e şükür, Ravza-i Rıdvân’a şükür. <br /> <br />O ki, sedâsına yandıkça bütün mahlûkat, <br />Arş-ı Alâ’da Ezel kasrına çıkmış yedi kat, <br />Geriyor hüsn-i ilâhîsine atlas perde... <br />En güzel vuslatı tattırmak için mahşerde <br />Bize, gündüz gece, zehrettiği hicrâna şükür… <br /> <br /> <br />Faruk Nafiz Çamlıbel - Hamd U Sena Şiiri
