Το 1994 κατά τη υπογραφή από την Ουκρανία της συνθήκης για την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ένας από τους όρους ήταν ότι οι εγγυήτριες συνυπογράφουσες δυνάμεις-μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και η Ρωσία- θα σέβονταν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. <br />Είκοσι χρόνια μετά η Κριμέα αποσχίστηκε και προσαρτήθηκε στη Ρωσία, ενώ στην ανατολική Ουκρανία Ρωσόφωνοι αποσχιστές επιχειρούν να αυτονομήσουν τις περιοχές.<br /><br />Από το 1991, που ανεξαρτητοποιήθηκε η Ουκρανία, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ πέρασαν από σαράντα κύματα, σε άμεση συνάρτηση και με τις σχέσεις Μόσχας-Ουάσινγκτον. <br />Βρέθηκαν στο ζενίθ στα τέλη της δεκαετίας του ’90, αλλά έπεσαν στο ναδίρ, κατά την διακυβέρνηση του Λεονίντ Κούτσμα. <br /><br />Οι επιδόσεις στ’ ανθρώπινα δικαιώματα επιδεινώθηκαν και η δολοφονία του δημοσιογράφου Γκεόργκι Γκονγκάτζε έφερε το πάγωμα στις διμερείς επαφές. <br /><br />Η «πορτοκαλί επανάσταση» το 2004 παρουσιάστηκε ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον αμερικανικό παράγοντα να επιστρέψει κοντά στα ρωσικά σύνορα. <br /><br />Η κυβέρνηση Μπους άρχισε να παρέχει αφειδώς κονδύλια για τον εκδημοκρατισμό στην Ουκρανία ενισχύοντας επιλεκτικά ΜΚΟ, που δραστηριοποιούντο στη χώρα και θα είχαν λόγο στη μετέπειτα διακυβέρνησή της.<br /><br />Ωστόσο η απόπειρα του Τζωρτζ Μπους να εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ απέτυχε καθώς βρήκε σθεναρή αντίσταση από σημαίνοντα μέλη της βορειοατλαντικής συμμαχίας, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, που δεν επιθυμούσαν να οξύνουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία. <br /><br />Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 επέφερε μία άλλη προσέγγιση στο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής έναντι της Μόσχας. <br /><br />Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι πάτησε το κουμπί επανεκκίνησης των σχέσεων και οι εικόνες από το περίφημο πρόγευμα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, προβλήθηκαν κατά κόρον προς επίρρωσιν αυτής της επαναπροσέγγισης. <br /><br />Από την εξέλιξη των γεγονότων, όμως προφανώς η κάθε πλευρά είχε μία διαφορετική ερμηνεία του όρου «επανεκκίνηση» και η Ουκρανία βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα.
