2010 Portekiz yapımı olan Momentos filminde, normal ve durağan bir gecede hep uzaktan gördüğümüz ve içten içe üzüldüğümüz evsiz bir adamın hayatının dönüm noktalarından birine tanıklık ediyoruz. Rahat evlerimizde, sinema salonlarımızda hikayesini bilmeden evsiz bir adamın evine konuk oluyoruz. Yönetmen Nuno Rocha’nın özellikle yüz ifadelerinde yakın plan çekimlerini kullanması sayesinde seyirciler olarak filmdeki duyguları misafir rahatsızlığı duymadan hissedebiliyorsunuz. İlk başlarda hikayenin öncesini bilmediğiniz için filmin içine çok giremiyorsunuz ancak filmin akışı sırasında yükselen beklentiniz ve olayların gelişimi sayesinde öncesini değil sonucunu merak etmeye başlıyorsunuz.<br /><br />Filmle ilgili bir başka ayrıntı da film boyunca hiçbir diyaloğun hatta monoloğun geçmemesi. Bir anlamda yönetmen Rocha’nın, müziğin ve ifadelerin gücünün kelimelerden çok daha etkili olduğunu kanıtladığını söyleyebiliriz. Yönetmenin filmi bir televizyon markası için yaptığını ve “hayat güzeldir” (Life’s good) mottosuyla yola çıktıgını göz önünde bulundurursak, konuşmalardan kaçınarak görüntüye ağırlık vermesi gayet isabetli bir seçim olmuş.<br /><br />Momentos, isminden de anlaşılacağı gibi ‘moment’ yani yaşadığımız anların önemine vurgu yapan bir film. Özellikle evsiz adama gösterilen sahneler hayatta çok basit dediğimiz anların ne kadar kıymetli olabileceğini ve ne zaman neyi kaybedeceğimizi bilemeyeceğimizi bize hatırlatıyor. Momentos, yedi dakikalık ortalama süresi, giriş, gelişme ve zirve noktalarıyla seyirciye istediğini veren bir film.<br />
