O koud is die windjie <br />en skraal. <br />En blink in die dof-lig <br />en kaal, <br />so wyd as die Heer se genade, <br />le die velde in sterlig en skade <br />En hoog in die rande, <br />versprei in die brande, <br />is die grassaad aan roere <br />soos winkende hande. <br /> <br />O treurig die wysie <br />op die ooswind se maat, <br />soos die lied van ‘n meisie <br />in haar liefde verlaat. <br />In elk’ grashalm se vou <br />blink ‘n druppel van dou, <br />en vinnig verbleek dit <br />tot ryp in die kou!<br /><br />Eugene Marais<br /><br />http://www.poemhunter.com/poem/winternag/
