Bóg się rodzi, moc truchleje, <br />Pan niebiosów obnażony! <br />Ogień krzepnie, blask ciemnieje, <br />Ma granice Nieskończony. <br />Wzgardzony, okryty chwałą, <br />Śmiertelny Król nad wiekami! <br />A Słowo Ciałem się stało <br />I mieszkało między nami. <br /> <br />Cóż masz, niebo, nad ziemiany? <br />Bóg porzucił szczęście Swoje, <br />Wszedł między lud ukochany, <br />Dzieląc z nim trudy i znoje. <br />Niemało cierpiał, niemało, <br />Żeśmy byli winni sami, <br />A Słowo Ciałem się stało <br />I mieszkało między nami. <br /> <br />W nędznej szopie urodzony, <br />Żłób Mu za kolebkę dano! <br />Cóż jest czym był otoczony? <br />Bydło, pasterze i siano. <br />Ubodzy, was to spotkało <br />Witać Go przed bogaczami! <br />A Słowo Ciałem się stało <br />I mieszkało między nami. <br /> <br />Potem królowie widziani <br />Cisną się między prostotą, <br />Niosąc dary Panu w dani: <br />Mirrę, kadzidło i złoto. <br />Bóstwo to razem zmieszało <br />Z wieśniaczymi ofiarami. <br />A Słowo Ciałem się stało <br />I mieszkało między nami. <br /> <br />Podnieś rękę, Boże Dziecię, <br />Błogosław Ojczyznę miłą! <br />W dobrych radach, w dobrym bycie <br />Wspieraj jej siłę swą siłą. <br />Dom nasz i majętność całą, <br />I wszystkie wioski z miastami. <br />A Słowo Ciałem się stało <br />I mieszkało między nami.
