Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Οι ψυχές και οι αγάπες | Vasilis Papakonstantinou - Oi psixes kai oi agapes<br /><br />¨40 Χρόνια εξόριστος στην τρύπα μιας κιθάρας¨ Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1973 - 2013)<br /><br />Δίσκος: Ηρώδειο 2005<br />Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης<br />Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης<br />Copyright: 2005<br />Δισκογραφική εταιρία: Minos<br />Website:http://www.vasilisp.com/html/<br /><br />Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει<br />παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει<br />μέσα στην αδράνεια τρομάζει<br />ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη<br />κόβει το κορμί του και το θάβει<br />σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί<br /><br />Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες<br />κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει<br />σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες<br />στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει<br />βρίσκει την αχτίδα π' απομένει<br />και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί<br /><br />Οι ψυχές και οι αγάπες<br />σιαμαίες αυταπάτες<br />όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα<br />σαν φωτάκια μες τη νύκτα<br />βρίσκουν σώματα παρθένα<br />στη συνήθεια πουλημένα<br />με φιλιά τα εξαγνίζουν<br />τους χαρίζονται<br /><br />Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων<br />κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει<br />ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων<br />σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει<br />κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου<br />κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί<br /><br />Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν<br />μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη<br />κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του<br />κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη<br />είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο<br />κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί<br /><br />Αχ μωράκι σαστισμένο<br />μέσα στο μυαλό σου ξένο<br />τι να πρωτοτραγουδήσεις<br />και ποια πόρτα να κτυπήσεις<br />να σου πω για να σε πείσουν<br />στα μετάξια να σε ντύσουν<br />να φανούν λευκά δοντάκια<br />μες το γέλιο σου<br /><br />Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης<br />αλυσοδεμένος πολικός αστέρας<br />άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα<br />και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας<br />τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω<br />φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ<br /><br />Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν<br />κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου<br />πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"<br />πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου<br />βιντεοταινίες η ζωή που είδα<br />του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ<br /><br />Αχ αγάπη μου αγάπη<br />διαμαντάκι μες στη στάχτη<br />και νησάκι που `χει φάρο<br />ένα μεθυσμένο γλάρο<br />γύρω σου που φτερουγίζει<br />τ' όνομά σου συλλαβίζει<br />σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται
