بیست و چهارم اسفند 1389، روزی که آتش جنگ داخلی در سوریه شعله ور شد، از آن زمان چهار سال می گذرد. <br /><br /> در طول این مدت نه مخالفان حکومت و نه بشار اسد هیچکدام نتوانستند بر دیگری فایق شوند. <br /><br /> نتیجه آنکه همچنان سایه مرگ و خشونت بر سر مردم سنگینی می کند و شمار کشته شدگان از مرز دویست هزار نفر هم فراتر رفته است و کودکان بسیاری یتیم شده اند. <br /><br /> محمد یکی از این کودکان است. او می گوید: «امیدوارم امسال در امتحان ها قبول شوم به کلاس بالاتر بروم تا پدرم که در بهشت است از موفقیت من و برادرانم خوشحال شود.»<br /><br /> بسیاری از کسانی که از جنگ داخلی سوریه جان سالم به در برده اند، اکنون در اردوگاههای پناهجویان کشورهای همسایه در شرایط سخت زندگی می کنند. <br /><br /> ام بشیر، یکی از یک میلیون پناهجوی سوری در لبنان است. او می گوید: «آرزو دارم به خانه برگردم. آرزو دارم آنها به خود بیایند و کارهایی که می کنند را پایان دهند. خدا را شکر، امیدم را از دست داده ام، اما باز هم خدا را شکر برای همه چیز، من و بچه هایم در شرایط بسیار سختی زندگی می کنیم، اما خدا را شکر.»<br /><br /> تعداد پناهجویان سوری بین هشت تا نه میلیون نفر است. اغلب آنها در ا
