سه روز پس از وقوع زمین لرزۀ مرگبار در کاتماندو، پایتخت نپال و حومه آن که نزدیک به چهار هزار کشته و بیش از ۶۵۰۰ زخمی برجای گذاشته، عملیات نجات و امداد همچنان ادامه دارد تا شاید به طرز معجزه آسایی بتوان کسی را زنده از زیر آوار بیرون کشید.<br /><br /> به خاطر کندی عملیات نجات در مناطق کوهستانی، بیم آن می رود که تلفات جانی این زمین لرزه افزایش یابد.<br /><br /> در این اوضاع آشفته هر کسی تلاش می کند تا به طریقی خود را به خانه اش برساند. یک کارگر مهاجر هندی وضع موجود را چنین توصیف می کند: «اینجا جوی مملو از نگرانی حاکم است. مردم روحیه شان را از دست داده اند و با کنجکاوی آمیخته با نگرانی می خواهند بدانند چه بلایی سر خانه هایشان آمده است. همه امیدوارانه در انتظارند تا وقتی به سر خانه و زندگیشان برمی گردند، آنها سالم مانده باشند.»<br /><br /> کمک های انسان دوستانه بین المللی شامل غذا، دارو، چادر، پتو و دیگر مایحتاج اولیه به فرودگاه کاتماندو رسیده اما به دلیل محدودیت ظرفیت فرودگاه و هرج مرج حاکم ارسال کمکها روند کندی را دنبال می کند.<br /><br /> بر اثر این زمین لرزه که در تاریخ هشتاد سال اخیر نپال بی سابقه خوانده می شود، ساختمان های ب
