İnce bir vedanın sabahı <br /> <br />Ceketini unutmuştu kadın arabada, akşamki öldüren vedalaşmada <br /> <br />Yürüyordu kadın,güneş ışıklarını gösterirken şehrin yosma kaldırımlarına <br /> <br />Yürüyordu kadın şiirlerden masum <br /> <br />adam,ayrılık,ilişki,kadın,şiirlerBiraz kırgın biraz yorgun <br /> <br />Arabada bekliyordu adam göz ucunda Marmara <br /> <br />Durgun ve sakin o gün <br /> <br />Ne taşıt sesleri ne klakson nağmeleri <br /> <br />Ne de martı çığlıkları <br /> <br />Suskundu adam,şehir suskundu <br /> <br />Her şey hazır ve nazırdı hoşçakallara <br /> <br />Suskundu adam fırtına öncesi kilitlenmiş dudaklar <br /> <br />Çilingirini beklemekte çığlıklar <br /> <br />Arabaya bindi kadın,selam sabah kalmamıştı dudaklarda <br /> <br />Kısa bir konuşma sonrası ceketini alıp inmeye niyetlendi kadın <br /> <br />Ve ömür kurutan o cümle yaklaşmıştı dudaklara <br /> <br />Biraz kısık ve çatallaşmış bir sesle ‘’kendine iyi bak ‘’ dedi kadın <br /> <br />İkiside farkındaydı kendilerine değil hiçbir şeye iyi bakamayacaklarının <br /> <br />‘’unut’’ dedi adam… <br /> <br />Kadın anlamsız gözlerle ‘’efendim’’ dedi <br /> <br />‘’unut bişey unut ceketini unut çantanı unut tekrar gelmek için bir şey unut’’ <br /> <br />Hıçkırıklar dizilmişti boğaza ıslandı elmacıklar <br /> <br />Dudaklar büzülmüş dişler sıkılmış <br /> <br />Gitti kadın <br /> <br />Geride kanayan düşler,gıcırdayan dişler <br /> <br />Sıkılmış bir yumruk,sancılı bir çocukluk bırakmıştı <br /> <br />Susmuştu adam şehir susmuştu <br /> <br />Ceketini değil ama kadın bu kez yüreğini unutmuştu…
