Tahtadan yapılmış bir uzun kutu; <br />Baş tarafı geniş, ayak ucu dar. <br />Çakanlar bilir ki, bu boş tabutu, <br />Yarın kendileri dolduracaklar. <br /> <br />Her yandan küçülen bir oda gibi, <br />Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış. <br />Sanki bir taş bebek kutuda gibi, <br />Hayalim, içinde uzanmış kalmış. <br /> <br />Cılız vücuduma tam görünse de, <br />İçim, bu dar yere sığılmaz diyor. <br />Geride kalanlar hep dövünse de, <br />İnsan birer birer yine giriyor. <br /> <br />Ölenler yeniden doğarmış; gerçek! <br />Tabut değildir bu, bir tahta kundak. <br />Bu ağır hediye kime gidecek, <br />Çakılır çakılmaz üstüne kapak?
