Πέρασα τρεις νύχτες της φυγής σου το μαρτύριο <br />το ήπια της σιωπής το δηλητήριο <br />για μένα το αντίο σου μυστήριο, πυκνό. <br /> <br />Πέρασα σαν σφαίρα τον αέρα τον ακίνητο <br />με τέρμα μουσική στο αυτοκίνητο <br />το πρόσωπό σου πάλι ευσυγκίνητο, να δω. <br /> <br />Πέρασα να πω μια καλησπέρα μα δεν άνοιξες <br />στην πόρτα σου να είμαι απ' έξω τ' άντεξες <br />δεν άξιζα το φέρσιμό σου αυτό. <br /> <br />Πέρασα να πω μια καλησπέρα και μου κρύφτηκες <br />στον έρωτα που έκρυβες ανοίχτηκες <br />και αυτό θα στο κρατάω όσο ζω. <br /> <br />Πέρασα φανάρια μου και άμυνες με κόκκινο <br />στο σύμπαν σου να 'ρθω το θεοσκότεινο <br />μου λείπεις και αυτό είναι ανθρώπινο, να πω. <br /> <br />Πέρασα τρεις νύχτες που τα δίχτυα σου δεν ξέπλεξα <br />εκεί που μένεις με λαχτάρα έτρεξα <br />συγνώμη να ζητήσω αν κάπου έφταιξα κι εγώ. <br /> <br />Πέρασα να πω μια καλησπέρα μα δεν άνοιξες <br />στην πόρτα σου να είμαι απ' έξω τ' άντεξες <br />δεν άξιζα το φέρσιμό σου αυτό. <br /> <br /> <br />Πέρασα να πω μια καλησπέρα και μου κρύφτηκες <br />στον έρωτα που έκρυβες ανοίχτηκες <br />και αυτό θα στο κρατάω όσο ζω.(χ2)
