Sen! <br />Evet sen! <br />Rüzgârın bana getirdiği <br />Aniden önüme düşürdüğü o tane <br />Toprakla yeşeren tohum misali fidan… <br /> <br />Sen! <br />O büyük bir tarla vaat eden <br />Hani ihtimamla ektiğim suladığım, <br />Can suyunu tüm sevgimle verdiğim <br />Başında yeşermeni beklediğim Sen… <br /> <br />Sen’i gördüm topraktan yüzeye çıkarken <br />Filizlenirken, dallanıp yapraklanırken <br />Tam meyve verecektin ki ne oldu sana? <br />Havadan, sudan, topraktan mı etkilendin? <br />Zaten hep havadan sudan değil midir? <br />Durduran o filizin uzamasını, dallanmasını <br />Aşkın meyvesini vermesine engel olan <br />Sona neden olan, sonsuzluğa engel olan <br />Hep havadan sudan bir bahane değil midir? <br /> <br />Peki, kabahat kimde? <br />Havada ya da suda <br />Belki de tohumu atan bahçıvanda… <br />O tohum rüzgârla gelmemiş miydi? <br />Aniden önüme düşmemiş miydi? <br /> <br />Tohumu bulduğumda bahçıvan olmuştum <br />Sulamaya çapalamaya koyulmuştum… <br />Yeşermesini beklemeye, uzamasını görmeye <br />Filizden meyve olmasını umarak zaman aktı… <br /> <br />Bilmeden bahçıvan olmanın sonu işte bu! <br />Toprak, su ve tohum uymadı birbirlerine <br />Gerçekte kusur ne tohumda ne de fidandaydı <br />Kabahat sadece bahçıvandaydı <br />Ya da bahçıvan olmaya kalkandaydı… <br /> <br />Bojidar Çipof <br />14 Eylül 2010 Yeşilköy <br /> <br />http://www.antoloji.com/sen-ve-soru-isaretleri-siiri/
