TEK TAŞ YÜZÜK <br /> <br />gittiğin yerlere gelemiyorum <br />öyle bir kapıdan geçtin ki, <br />kalakaldık <br />içerde sen, <br />dışarıda ben <br />kısacık mesafelerde, <br />uzun yolculuklarda tükeniyorum <br />varlığında yaşamaya bu kadar açken <br />kaç yaşamdan geçip <br />ölümüme susuyorum yokluğunla <br /> <br />takılıyorum küçük bir bedene <br />ölüm denen köprüden <br />yanına uzanacakken bir sıkımlık canımla, <br />son çıkışlardan kaçıyorum tekrar hayata <br />gözleri senden olana, <br />öpüyorum yavrumuzun küçük ellerinden sonra <br />sana olan tüm açlığımla <br />olmasa emanetin, <br />yaşamak zor olurdu <br />ölmek kolay biliyorum <br />bakma, <br />ondan susuyorum <br />ama yediremiyorum işte sen orada <br />ben burada <br /> <br />yollarım dönüp dolaşıp tek taşına çıkıyor <br />başına diktiğim şu taşı sevemedim <br />mezartaşınmış parmağına yüzük diye taktığım, <br />yokluğunsa; <br />başımın ucunda bir ömür yastığım. <br /> <br /> Umut Akbaş
