ÇÜN SANA GÖNLÜM MÜBTELÂ DÜŞTÜ <br />Çün sana gönlüm mübtelâ düştü, <br />Derd ü gam bana âşinâ düştü. <br /> <br />Zühd ü takvâya yâr idim evvel, <br />Aşkla benden hep cüdâ düştü. <br /> <br />Vâiz eder gel aşkı terk eyle, <br />Nideyim sabrım bî-vefâ düştü. <br /> <br />Nice terk etsin aşkı şol âşık, <br />Ana karşı sen meh-likâ düştü. <br /> <br />Vechini görsem dağılır aklım, <br />Zülfün ona çün muktedâ düştü. <br /> <br />Kim seni buldu kendi yok oldu, <br />Vaslına ey dost can bahâ düştü. <br /> <br />Aşka, uşşâkın dâvet etmişsin, <br />Can kulağına ol sadâ düştü. <br /> <br />Bu Niyâzî’nin hiç vücûdunda, <br />Zerre komadı hep bekâ düştü. <br />Makam: Hüseynî İlâhi <br />Beste: Hafız POST <br />Güfte: Niyâzî-i MISRÎ HZ. <br /> <br />Mübtelâ: Dertli. Hasta. Başı sıkıntılı. Rahatsız. Belâlı. Düşkün. Tutkun. Tutulmuş. <br />Âşina: f. Mâlumatlı, haberli olan. Arif. Bilgili. Mâlik. Tanıdık. Yabancı olmayan. <br />Mukteda: Kendisine uyulan. Önde giden. <br />Bahâ: f. Kıymet. Değer. Bedel. Pahâ. <br />Vamık: Seven. Âşık, sevdâlı. <br />Derdmend: f. Tasalı, kaygılı, dertli. <br /> <br />(İSTANBUL TARİHİ TÜRK MÜZİĞİ TOPLULUĞU) <br />Yöneten: İhsan ÖZER
