Seyduna Türküleri - Nefesimi Süreyim (Eşkiya) DİNLE; <br />Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi. <br />Cehennem yangınlarından <br />Ölmeden çıktıysa bedenim; artık <br />Benim olmalıyım, benim. <br />Yeter yüreğimi bir çift gözün <br />Ateşine rehin verdiğim. Ateş artıyı <br />Değildir karşılığımız. Pusatını dağ <br />Sisinden alan, firarını mermisine <br />Emanet eden bir namludur bu <br />Eşkıya sevda ki; zulasında asılı <br />Durur kefenlediği ölümü. <br />Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta <br />Adem`den beri. Bilir ve intihar <br />Cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini. <br />Güneşin kızılca kıyametine çatar <br />Kuruyan umut dallarını. Yanacaksa <br />Cehennemden beter yanmalı ! <br />Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını; <br />Özleminin çiseyle yıkanmış şafak <br />Değerini kim? Hani ellerine kuşlar <br />İnerdi, kardan üşüyen kuşlar... <br />Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud. <br />Eşkıya yüreğime çığ düştü <br />Üşüyorum ha; <br />Aç ellerini.
