Μεγάλος είσαι. <br />Ποίηση: Κωστής Παλαμάς <br />Μουσική: Μιχάλης Τερζής <br />Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη <br /> <br />Μεγάλος είσαι. <br />Κι αν περιμένεις, <br />γύρω ο λαός σου γνωρίζοντάς σε, <br />βάγια να στρώνει για να διαβαίνεις, <br />παιδί που θα σαι ! <br /> <br />Μεγάλος είσαι . <br />Κι αν το πιστεύεις, <br />το μίσος που έρπει γυρεύοντάς σε, <br />πως δε θεριεύει κι όσο θεριεύεις, <br />παιδί που θά 'σαι. <br /> <br />Μεγάλος είσαι. <br />Και θα πεθάνεις, <br />και θα σου φτύνει <br />κι ο τιποτένιος κι ο πεχλιβάνης <br />την τρανοσύνη. <br /> <br />Και θα πεθάνεις. <br />Κι άλλο ,το αστέρι της τρανοσύνης σου, δε θα γίνει <br />παρά κεράκι σε παιδιού χέρι, <br />να τρεμοσβήνει. <br /> <br />Μόνο το ανάθεμα που θα στήσει <br />μια οργή στον ίσκιο, στα κόκαλά σου, <br />θα πάει σε ψήλος που θα θυμίσει <br />το ανάστημά σου
