Το σπίτι που γεννήθηκα <br />Ποίηση : Κωστής Παλαμάς <br />Μουσική: Μιχάλης Τερζής <br />1. Διονύσης Θεοδόσης <br />2. Μιχάλης Βιολάρης <br /> <br />Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι <br />στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει. <br /> <br />Το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα <br />στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ’ όλα του τα νιάτα. <br /> <br />Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα· <br />και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα. <br /> <br />Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι <br />στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζή και με προσμένει. <br /> <br />Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι <br />στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει.
