เป็นกลอนที่แม่เขียนติดประตูไว้ให้อ่านตั้งแต่เล็กจนโต <br />. <br />. <br />. <br />. <br />. <br /> <br />วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่..........เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น <br />กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน...........เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร <br /> <br />....แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น...............กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส <br />ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ.....................ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา <br /> <br />....ไฉนเรา เรียกกัน ว่า “วันเกิด”................“วันผู้ให้ กำเนิด” จะถูกกว่า <br />คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา..............ให้มารดา เป็นสุข จึงถูกแท้ <br /> <br />....เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ................ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่ <br />รำลึกถึง พระคุณ อันอุ่นแด........................อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว <br /> <br />เครดิตคุณ..............นภาลัย สุวรรณธาดา <br />พบใน Secret ฉบับรับปีใหม่ 2554
