دارنده مدال نقره ۴۰۰ متر پاراالمپیک از بلژیک مطالب رسانه ها درباره اقدام به مرگ تدریجی یا اتانازی خود پس از رقابتهای ریو را تکذیب کرد. <br /><br /> ماریکه ورفوورت از چهارده سالگی دچار بیماری نادری است که کارآیی ماهیچه ها به شدت کاهش پیدا می کند و توان شنوایی و دیداری ناگهان از بین می رود. او از سال ۲۰۰۸ خواستار اتانازی و یا مرگ تدریجی شد اما هیچگاه این اقدام را عملی نکرد. <br /><br /> او در کنفرانس خبری گفت: «تحمل زندگی با این همه درد و رنج کار راحتی نیست، بدن من هر سال بیش از پیش تضعیف می شود و من بواسطه این کاغذها بسیار خوشحالم. هنوز زنده هستم و هنوز می توانم از لحظه لحظه دقایق زندگی لذت ببرم.»<br /><br /> ورفورت سه مدال المپیک دو نقره و یک طلا از ریو و لندن دارد.<br /><br /> ماریکه ورفوورت گفت: «امیدوارم در کشورهای دیگری چون برزیل هم حق اتانازی آزاد و به رسمیت شناخته شود و دیگر تابو نباشد. من کاغذهای حق اتانازی را از سال ۲۰۰۸ امضا کرده ام. حالا ۲۰۱۶ است و ۸ سال از آن سال گذشته و من دیروز یک مدال نقره المپیک برده ام. شگفت انگیز است و بسیار از این اتفاق خوشحالم.»<br /><br /> بلژیک یکی از کشورهای پیشرو در زمینه حق اتانازی است. اتانازی در بلژیک از سال ۲۰۰۲ آزاد و برسمیت شناخته می شود. و بسیاری از کسانی که بیماریهای ناعلاج دارند با خواست مرگ تدریجی از دیگر کشورهای اروپایی به بلژیک می روند.<br />
