شصت سال قبل در روز ۲۳ اکتبر، قیام مردم مجارستان علیه دولت استالینیستی این کشور آغاز شد. قیامی که کمتر از سه هفته طول کشید و در این زمان حدود ۲۵۰۰ نفر از معترضان کشته شدند.<br /><br /> راهپیمایی اعتراضی دانشجویان، آغازگر تظاهرات گسترده تر در سراسر کشور بود. معترضان به ساختمان پارلمان رفتند و تلاش کردند که ساختمان رادیو را اشغال کنند.<br /><br /> خبرنگار یورونیوز در بوداپست به سراغ یکی از شاهدان عینی این انقلاب رفت که در آن زمان ۱۸ ساله بود و در مدرسه ای شبانه تحصیل می کرد. او در گفتگویی با خبرنگار یورونیوز در ساختمان این مدرسه گفت: «در آن زمان همه چیز انقلابی بود. حتی کلاسهای درس در شرایط جنگی برگزار می شود.»<br /><br /> او روزی را به خاطر می آورد که شاهد قتل وحشتناک شماری از مردم در خیابان بود: «مردم در اینجا صف می بستند تا بتوانند تکه های نان را دریافت کند. به دلایل احمقانه ای نیروهای مسلح تیراندازی را شروع کردند و شمار زیادی از مردم کشته شدند. جسد تعداد زیادی از مردم در اینجا دیده می شد.»<br /><br /> این شاهد عینی انقلاب مجارستان، یکی از صمیمی ترین دوستانش را در جریان درگیریهای آن روزها از دست داد. او درباره میراث به جا مانده از این رخدادها می گوید: «این تحولات، تاثیرات مثبتی هم داشتند. شاید بعد از این اتفاقات آزادی مردم بیشتر شد. ما توانستیم زندگی آرامتری را تجربه کنیم. البته برای مدت کوتاهی.»<br /><br /> تیراندازی نیروهای دولتی به سمت مردم، باعث شد که ناآرامیها از بوداپست به مناطق دیگر هم سرایت کند.<br /><br /> مردم در مناطق مختلف، محفلهای زیرزمینی تشکیل دادند و به طور مخفیانه خود را مسلح کردند. شوراهای مردمی در مناطق مختلف ایجاد شد تا با از کار انداختن نهادهای دولتی، این شوراها کنترل امور را به دست بگیرند.<br /><br /> اوایل ماه نوامبر، شوروی نیروهای خود را برای سرکوب معترضان روانه مجارستان کرد و در روز چهارم نوامبر مقاومت مردم شکسته شد.<br />
