گزارش تفصیلی<br /><br /> ماریو سوارش که در سن ۹۲ سالگی در بیمارستانی در شهر لیسبون درگذشت، محبوبترین سیاستمدار پرتغال بود و نقش موثری در تحولات سیاسی چهل سال اخیر کشورش ایفا کرد. <br /><br /> با انقلاب میخک در آوریل سال ۱۹۷۴ میلادی، دوران تبعیدش در فرانسه به پایان رسید و به کشور بازگشت. او به رهبری حزب سوسیالیست رسید و به یکی از مهمترین چهره های سیاسی پرتغال در دوران گذار به دموکراسی تبدیل شد.<br /><br /> او در دولت موقت حضور داشت و از جمله نویسندگان قانون اساسی جدید بود، و در پی نخستین انتخابات دموکراتیک در سال ۱۹۷۶ نخست وزیر پرتغال شد. <br /><br /> ماریو سوارش متولد سال ۱۹۲۴ بود٬ در لیسبون حقوق خوانده بود و پیش از تبعید٬ وکالت بسیاری از شخصیتهای اپوزیسیون را در دوران دیکتاتوری به عهده گرفته بود. <br /><br /> او عضویت پرتغال در اتحادیه اقتصادی اروپا را در سال ۱۹۸۵ مذاکره کرد و یک سال بعد در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی رسید. پرتغال در سال ۱۹۸۶ عضو اتحادیه اروپا شد. <br /><br /> پنج سال بعد در اوج محبوبیت بار دیگر به ریاست جمهوری پرتغال برگزیده شد. محبوبیت و مشهوریت آقای سوارش، فرای مرزهای کشورش بود. چندین جایزه بین المللی و مراسم تمجید و تکریم گواه این واقعیت است.<br /><br /> در سال ۲۰۰۶ میلادی در حالی که ۸۱ سال داشت از بازنشستگی خودخواسته بازگشت و نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. اما گویی دوران او دیگر تمام شده بود. دست کم مردم پرتغال بر این باور بودند و به او رای ندادند.<br /><br /> با وجود این٬ او همواره و تا پایان عمر علیه نابرابر و بی عدالتی موضع گرفت: «تسلط اقتصاد و تجارت بر هر کشور و نهادی، تاسفبار و تراژیک است. به باور من٬ اتحادیه اروپا بزرگترین بحران تاریخ حیات خود را تجربه می کند. و همه می دانیم که اگر این مسیر را ادامه دهیم اروپا جایگاه خود را در دنیا از دست خواهد داد.» <br /><br /> آقای سوارش مدافع سرسخت و خستگی نا پذیر دموکراسی بود. او در یکی از آخرین بارهایی که در بین مردم حاضر شد به میدان شهرداری لیسبون رفت تا در مراسمی که به یاد و احترام خبرنگاران به قتل رسیده هفته نامه فرانسوی شارلی ابدو برگزار شده بود٬ حضور یابد.<br />
