Πέθανε το Σάββατο σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών ο Ρώσος συγγραφέας και ποιητής Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο.<br /><br /> Ο Γιεφτουσένκο υπήρξε εμβληματική μορφή της μετασταλινικής άνθησης στη σοβιετική λογοτεχνία τη δεκαετία του ’60, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ χαλάρωσε τα μέτρα λογοκρισίας.<br /><br /> Γεννήθηκε στην πόλη Ζίμα της Σιβηρίας στις 18 Ιουλίου του 1932. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Γιεβγκένι Αλεξάντροβιτς Γκάνγκνους, όμως στη συνέχεια πήρε το επώνυμο της μητέρας του, Γεφτουσένκο. <br /><br /> Υπήρξε από τους πιο γνωστούς στη Δύση Σοβιετικούς λογοτέχνες. <br /><br /> Ήταν πολυγραφότατος και εξέδωσε πάνω από 150 ποιητικές συλλογές. <br /><br /> Το πρώτο του βιβλίο «Προοπτικές του Μέλλοντος» εκδόθηκε το 1952, όταν ο Γεφτουσένκο ήταν το νεότερο μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων.<br /><br /> Η σχέση του με το καθεστώς της ΕΣΣΔ χαρακτηρίζεται μάλλον αμφιλεγόμενη. Σε ένα απο τα πιο διάσημα ποιήματά του, στο «Οι Κληρονόμοι του Στάλιν» (1961), γράφει πως, αν και ο Ιωσήφ Στάλιν είχε πεθάνει, η παρακαταθήκη του συνέχισε να ζει.<br /><br /> Όπως χαρακτηριστικά γράφει, «δολοπλοκούσε, είχε απλώς αποκοιμηθεί».<br /><br />«Διπλασιάστε και τριπλασιάστε τους φρουρούς που φυλάνε αυτήν την ταφόπλακα<br /><br />Και σταματήστε τον Στάλιν από το να σηκωθεί ξανά».<br /><br /> Το πιο διάσημο έργο του ήρθε την ίδια χρονιά. Ήταν το ποίημα «Μπάμπι Γιαρ» με θέμα το ολοκαύτωμα των Εβραίων του Κιέβου το 1941. Στην ουσία, όμως, ο Γεφτουσένκο ασκεί κριτική στον, όπως τον αντιλήφθηκε, αντισημιτισμό των ίδιων των Σοβιετικών.<br /><br /> Από το 1991 και μετά, ο Γεφτουσένκο είχε μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την τελευταία εικοσαετία δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Τάλσα, στην Οκλαχόμα.<br /><br /> Η αντίστροφη μέτρηση για τον θάνατό του ξεκίνησε την Παρασκευή, όταν, σύμφωνα με το πρακτορείο TASS, διακομίστηκε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.<br />
