Mesnata e 1 dhjetorit do të vinte e ftohtë dhe e errët për çiftin e moshuar Sefa, banues në fshatin Bërxull të bashkisë së Vorës.<br />Reshjet e shiut të shoqëruara edhe me erë të fortë, do t?u shembnin pjesërisht shtëpinë e vjetër dhe të vogël anës rrugës, duke rrezikuar t?i zërë brenda.<br /><br />Jeta nuk është treguar bujare me ta, të cilët përveçse kanë tre djem me probleme mendore, për nga mjerimi, janë personazhe të denjë për poemat e Migjenit.<br /><br />Me frikën se nga momenti në moment gurët dhe tjegullat mund të na tradhtojnë, futemi brenda dhe rrëzë një oxhaku të improvizuar gjejmë Kadri Sefën, i cili i lodhur nga hallet dhe mosha ngroh duart e kërrusura buzë zjarrit të oxhakut, që është e vetmja flakë shpresë në këto net të gjata dhjetori.<br /><br />?Më shumë rri pa gjumë gjithë natën, nuk më merr gjumi. Kamë qenë zgjuar kur filloi shembja. Na hy shiu brenda?, tregon i moshuari Sefa.<br /><br />Në një divan të lagur e të ftohtë, pranë tij qëndron bashkëshortja, Nete Sefa, e cila mes çatisë që fut gjithçka brenda dhe dyshemesë me baltë, është e pafuqishme të ndihet apo të sillet si një shtëpiake.
