#oranews #tempora #sonilameco<br /><br />Sot shënohen plot 28 vjet nga rrëzimi i bustit të diktatorit Enver Hoxha.<br /><br />Dy protagonistë të rëndësishëm të asaj dite, që më pas vijuan karrierën e tyre, Neritan Ceka dhe Blendi Gonxhja rrëfyen për emisionin "Tempora" në Rtv Ora News jo vetëm se si e kujtojnë atë ditë të rëndësishme por edhe çfarë do të thoshte në simbolikën e psiqikës së kombit shqiptar në atë moment rrëzimi i kultit të Enver Hoxhës.<br /><br />Po sot pas 28 vitesh, a kemi ende hije të kulteve që enden mbi qiellin shqiptar?<br /><br />Neritan Ceka: Populli ishte gjithmonë në shesh siç ndodh në revolucionet e mëdha dhe në mënyrë spontane, pa asnjë shtytje, pastaj unë u spostova tek selia e Partisë Demokratike ku gjeta Sali Berishën, i cili shkoi edhe ai me makinë dhe është filmuar duke kaluar nga sheshi. Por PD-ja në atë kohë nuk ishte për veprime kaq radikale. Ne mendonim se do të hiqej ashtu siç u hoq Stalini, Lenini, në mënyrë graduale dhe jo me forcë.<br /><br />Pati një grumbullim spontan të rreth 10 mijë njerëzve që mbushën bulevardin "Dëshmorët e Kombit" sot dhe zbritën në drejtim të urës së Lanës ku u vendosën menjëherë forcat e Gardës me tanke dhe një armatim të rëndë dhe një kordon policie përpara. Mora një megafon nga forcat e policisë të cilat ishin midis dy zjarreve, ishin të paarmatosur, prapa ishte Garda, dhe i bëra thirrje popullit të tërhiqej nga konfrontimi. Funksionoi, ishte nga ato çuditë që ndodhin në histori dhe gjithë turma u zhvendos në drejtim të sheshit "Skënderbej".<br /><br />Për mua ishte një shenjë që populli u bindet liderve sepse unë isha një nga liderët e PD-së në atë kohë, kur ata e çojnë drejt paqes, drejt zgjidhjeve paqësore, e çojnë drejt asaj që është me të vërtetë Europa. Edhe ne nuk e mendonim kaq të gjatë për të thënë të vërtetën. Personalisht e kam menduar një çështje të dy dekadave, maksimumi. Jemi tej çdo limiti dhe jemi në një situatë që unë do ta quaja "teatër absurd".<br /><br />Blendi Gonxhja: Ishte një moment historik në vendin tonë, një moment i madh krenarie personale për atë brez. Për ne mishërimi më i madh, më i rëndësishëm, më i egër, më negativ përballë nesh, ishte figura e Enver Hoxhës dhe kjo përballje duhet të vinte nga studentët sepse partia politike opozitare e parë në atë kohë, PD-ja, natyrisht që ishte në momentet e para të saj dhe nuk mund ta përceptonte dot që mund të kalonte dot deri në kërkesa të tilla.<br /><br />Edhe sot pas tre dekadash më ngjethet mishi sepse ka qenë një nga ditët më të vështira të jetës sonë. Unë kam qenë kryetar i zgjedhur i komisionit organizator të grevës dhe përgjegjësia ka qenë e jashtëzakonshme.<br /><br />Megjithëse të rinj, të gjithë mendimet që të vinin në kokë atë ditë përziheshin me frikën, terrorin e mundshëm që mund të shkaktohej në rast se mund të kishim një banjo gjaku në qytet.Gjithë shoqëria ndaloi dhe gjithë jeta në Shqipëri ndaloi dhe u përqëndrua te Qyteti Studenti, te godinat ku ne ishim ngujuar.<br /><br />Beteja jonë ka qenë një betejë ndaj mendësisë, ndaj Enverit dhe të gjithë Enverëve, të gjithë atyre që mendonin...
