U nisa fushës dhe malit ta vrasë vdekjen<br />barot dhe hekur më ranë në krahëror<br />dhe këmbë e dorë e patën s'fundi herë pikëpjekjen<br />atje mbi majat, atje mbi majat në dëborë,në dëborë<br /><br />Dhe zbrita tu ec lirshëm atdheut flori<br />me një këmbë të hapëroj udhës ii(iliride) të gjatë<br />andej kah u nisën stërgjyshërit e mi<br />dhe rend çdo ditë e natë<br />dhe rend për ditë e rend për natë<br /><br />Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell<br />në trupin tim me copa, këtu nis liria<br />Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell<br />s'kanë pse i duhen, skanë pse i duhen gjymtyrët e mia<br />Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell<br />në trupin tim me copa këtu nis liria<br />Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell<br />s'kanë pse i duhen,skanë pse i duhen gjymtyrët e mia<br /><br />Njëra dorë më ngeli pendën që ta shtrëngoj<br />e t'iu thurr lavdi dëshmorëve<br />trimav që ranë<br />n'tela të kitarës o kënga të jehojë<br />për engjujt arbëror o për engjujt arbërorë<br />e shpirtin vigan<br /><br />Falma një buzëqeshje se ta vrava vdekjen<br />ma përkund lirinë shekujve në përjetësi<br />kur prisnin rrufetë përmbi supet tona<br />mos të isha unë mos isha unë do të ishe ti<br /><br />Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell<br />në trupin tim me copa këtu nis liria<br />Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell<br />s'kanë pse i duhen s'kanë pse i duhen<br />gjymtyrët e mia<br />Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell<br />në trupin tim lexova këtu nis liria<br />Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell<br />s'kanë pse i duhen gjumtyrët e mia.
