iki şehri var gecenin,<br />biri gözümde tütüyor,<br />birinin dumanı üstünde yağmur gibi çöken siste.<br />bana bu uykusuz şehri niye bıraktın<br />göze alamadığım bir şehrin yerine bütün şehirlerdesin,<br />gece değil istediğin hayli karanlık<br />bakışlı bir şehrin gözleriyle çarpışmak hevesindesin!<br />Gözlerini anlıyorum henüz<br />bağışlayabileceği gözleriyle çarpışmadı kimsenin!<br />gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız<br />göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır<br />ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir.<br />öyle acıyor ki gözlerim kim bağışlayacak...<br />sis değil, uykusuzluk değil, iki uzak<br />şehir gibi ayrılıktan kavuşmuyor gözlerim;<br />Biri hepimizle gözgöze gibi hala uykusuz,<br />biri sis içinde kirpiklerine kadar açık.<br />bu sessizliği kim bıraktıysa,<br />göremiyorum konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,<br />gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde<br />Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?
