KALDIRIMLAR<br /><br />Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;<br />Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.<br />Yolumun karanlığa saplanan noktasında,<br />Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.<br /><br />Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;<br />Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.<br />İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;<br />Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.<br /><br />İçimde damla damla bir korku birikiyor;<br />Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...<br />Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;<br />Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.<br /><br />Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;<br />Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.<br />Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;<br />Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.<br /><br />Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;<br />Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!<br />Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;<br />Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!<br /><br />Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;<br />İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
