Bir aksam-üstü pencerenden bakıyordun <br />Ağır ağır, yollara inen karanlığa. <br />Bana benzeyen biri geçti evinin önünden. <br />Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya.. <br />O geçen ben değildim. <br /><br />Bir gece, yatağında uyuyordun.. <br />Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya. <br />Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan, <br />Ve karanlıklar içindeydi odan... <br />Seni gören ben değildim. <br /><br />Ben çok uzaktaydım o zaman, <br />Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya. <br />Artık beni düşünmeye başladığından <br />Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya.. <br />Bunu bilen ben değildim. <br /><br />Bir kitap okuyordun dalgın.. <br />İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı. <br />Genç bir adamı öldürdüler romanda. <br />Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın.. <br />O ölen ben değildim.. <br /><br />(Şiir: Özdemir ASAF - Yorum: Bedirhan Gökçe)
