«Για σένα είμαι ακόμα εδώ<br />μαθαίνω ν'αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ<br />Θέλω να σου φωνάξω δυνατά,<br />Τις πιο μεγάλες μου στιγμές, τις έζησα μαζί σου<br />Γιατί εσύ,<br />μονάχα εσύ κατάργησες τη μοναξιά μου<br />Έδωσες χρώμα στα όνειρά μου<br />Έγινες φλόγα που σιγοκαίει μες στα μάτια μου<br />για να βλέπω πάντοτε τον κόσμο φωτεινό<br />Μία αφορμή για να σωθώ απ'τα σκοτάδια μου<br />σ'ένα παρόν θαμπό και σκοτεινό..<br />Αυτή είναι η αλήθεια μου, και υπάρχει μόνο<br />γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου..<br />Που θέλω να σου φωνάξω δυνατά<br />Άκου τα λόγια μου<br />Είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου<br />Άκου τη σκέψη μου (άκου τη σκέψη μου)<br />Και την ελάχιστη μου αναπνοή<br />Άκου τον ήχο μου<br />Που σε τυλίγει κι ύστερα αφήνεται να υπάρχει για να τον ακούσω<br />Εσύ..»
