AKREP GİBİSİN KARDEŞİM NAZIM HİKMET <br /><br />Akrep gibisin kardeşim, <br />korkak bir karanlık içindesin akrep gibi. <br />Serçe gibisin kardeşim, <br />serçenin telaşı içindesin. <br />Midye gibisin kardeşim, <br />midye gibi kapalı, rahat. <br />Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim. <br />Bir değil, <br />beş değil, <br />yüz milyonlarlasın maalesef. <br />Koyun gibisin kardeşim, <br />gocuklu celep kaldırınca sopasını <br />sürüye katılıverirsin hemen <br />ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye. <br />Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani, <br />hani şu derya içre olup <br />deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf. <br />Ve bu dünyada, bu zulüm <br />senin sayende. <br />Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer <br />ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak <br />kabahat senin, <br />— demeğe de dilim varmıyor ama — <br />kabahatın çoğu senin, canım kardeşim! <br />NAZIM HİKMET RAN
