Batık bir Atlantik çocukluğum... <br />Demini almış, küf kokulu yosun sarmalarından. <br />Zamanı geçmiş, miadı çoktan dolmuş, <br />Balon uçurmaların... İp atlamaların... <br />Tanınmamak için değiştirilen hırkaların, <br />Saklambaçlar da kalmış hükmü. <br />Şimdi üzerime ne giyersem giyeyim <br />Mutlaka sobeliyor hayat! <br /><br />Miras bırakılacak yeri yok gençliğimin... <br />Kuramadığım hayaller balkonlar da asılı kabak. <br />Zulmünden bir damla eksik versen, ölmezsin ki kader! <br />Ben peşinden koşarken böyle yalın ayak... <br /><br />Zümresine erişemediğim mutluluk çiçekleri; <br />Soldurmayın kendinizi! <br />Ayağıma takılan taşların her biri, <br />Yaşayamadıklarımın sabr-ı tesbihi. <br />Daha dolamamış ki derdin küfesi, <br />Hala yok bir imamesi! <br /><br />Elif Battal
