ÖZLEDİM SENİ<br />ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.<br />beynimi uyuşturuyor özlemin...<br />çok sık birlikte olmasak bile<br />benimle olduğunu bilmenin<br />bunca zamandır içimi ısıttığını<br />yeni yeni anlıyorum<br />Yokluğun,<br />Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp<br />mütemadiyen bir boşluğa<br />Sabahları seni okşayarak başlamaları<br />aksamları her isi bir kenara koyup<br />seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;<br />oynaşmalarımızı,<br />yürüyüşlerimizi,<br />sevimli haşarılığını,<br />çocuksu küskünlüğünü...<br />Nasılda serttin başkalarına karşı<br />beni savunurken;<br />ve ne kadar yumuşak<br />bir çift kısık gözle kendini<br />ellerimin okşayışına bırakırken<br />Gitmeni asla istemediğim halde<br />buna mecbur olduğunu görmek<br />ve sana bunları söylemeden<br />''git artık'' demek<br />''beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk<br />kavuşacaksın mutluluğa''<br />demek sana nede zor<br />seni görmemek ve belki yıllar sonra<br />karsılaştığımızda<br />bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...<br />yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....<br /><br /> CAN YÜCEL
