Eda: Biliyor musun? Babamı Her Ziyaret Ettiğimde, Ölümün Ağırlığı İçime Daha Fazla Çöküyor.<br />Harun: Seni O Kadar İyi Anlıyorum ki..<br />Eda: Bu Gerçeği Düşünmekten Kendimi Alıkoyamıyorum.<br />Harun: Ölümü Düşünmek, Yaşama Haksızlık Etmek Değil Mi? Düşünme Artık..<br />Eda: Sen Hiç Düşünmedin Mi? Yani.. Son Anı.. Korkmuyor Musun Hiç?<br />Harun: Benim Korkum Ölüm Değil Birtanem. Seni Arkada Yalnız, Acılar İçin de Bırakmaktan Korkuyorum Ben..<br />Eda: Bırakma O Zaman.. Sakın Ölme.. Ben Sensiz Yapamam..<br />Harun: Eğer Bir Gün Ölürsem.. Senin Her Zamankinden Daha Fazla Güçlü Olman Gerekecek. Herkezden, Her şeyden Önce.. Yağmur için Yapmalısın Bunu.. Hayata Daha Fazla Sarılmalısın..<br />Eda: Nasıl Olacak O? İstesem de Yapamam ki.. Senin Olmadığın Bir Dünya’da Yaşamak Ölmekten Daha Zor. İmkansız Benim İçin.. Çünkü Ben Senim.. Sen Ölürsen.. Bende Ölürüm.<br />Harun: Tamam.. Hiçbir Yere Gitmiyorum. Seni Bırakmaya Niyetim Yok.. Hadi Gidiyoruz..<br />Eda: Nereye? <br />Harun: Evlenmeye.. <br />Eda: Evlenmek mi? <br />Harun: Evet.. Hadi Gel..
