yavaş yavaş araladı göz kapaklarını... <br />perdeleri açılıyordu tiyatronun... <br />sahnedeydi artık idil can... <br />heyecandan titreyip kasıldı... <br />ağır ağır kapandı perde... <br />gülümsüyordu dünyaya... <br />kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında... <br />kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede... <br />ayşe gülen, nil, sibel, adalet... <br />toplanmışlardı başına... <br />terini sabo siliyordu... <br />içi bir cehennemdi söndüremiyordu. <br />“mitralyöz, mitralyöz...” <br />“kim?” dedi sabo. <br />“benim!” dedi mitralyöz... <br /><br />söz: savaş ezgi <br />müzik: grup yorum
