Bülent Ortaçgil - Eylül Akşamı<br /><br />hiçbir neden yokken,<br />ya da biz bilmezken tepemiz atmış<br />ve konuşmuşuzdur <br />onca neden varken<br />ve tam sırası gelmişken<br />hiçbirşey yapmamış<br />ve susmuşuzdur<br />aynı anda aynı sessiz geceye doğru<br />içim sıkılıyor demişizdir<br />aynı sabaha uyanırken<br />kimbilir<br /><br />aynı düşü görmüşüzdür<br />olamaz mı?<br />olabilir<br /><br />onca yıl sen burada<br />onca yıl ben burada<br />yollarımız hiç kesişmemiş<br />şu eylül akşamı dışında<br /><br />belki benim kağıt param,<br />bir şekilde, döne dolaşa<br />senin cebine girmiştir<br />belki aynı posta kutusuna,<br />değişik zamanlarda da olsa,<br />birkaç mektup atmışızdır<br />ayın karpuz dilimi gibi<br />batışını izlemişizdir deniz kıyısında<br />aynı köşeye oturmuşuzdur köhnede<br />belki de birkaç gün arayla<br />olamaz mı?<br />olabilir<br />...<br />bostancı dolmuş kuyruğunda<br />sen başta ben en sonda<br />öylece beklemişizdir<br />sabah 7:30 vapuruna<br />sen koşa koşa yetişirken,<br />ben yürüdüğümden kaçırmışımdır<br />aynı anda başka insanlara,<br />seni seviyorum demişizdir<br />mutlak güven duygusuyla,<br />başımızı başka omuzlara dayamışızdır<br />olamaz mı?<br />olabilir.<br />...
