Ἡ γλῶσσα ποῦ μου δώσατε μελώδισε στὸ στόμα, <br />ροδόσταμο ποῦ ἄνθισε στὸ πατρικό μου χῶμα, <br />θαλασσινὴ ἡ αὔρα της, βουνίσια ἡ πνοή της, <br />τὸν κόσμο ὅλο γύρισε, ἀλάργεψ' ἡ φωνή της. <br /><br />Ἡ ἀνατολὴ τὴ λάτρεψε, ἡ δύση τὴν καρπώθει, <br />πόθο γλυκὸ ζωντάνεψε σ' αὐτὸν ποὺ τὴ ζυγώθει, <br />ἀθανασία γνώρισε στὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, <br />φεγγαριασε τὴ σκοτεινιὰ ξένων λαῶν καὶ τόπων. <br /><br />Γλῶσσά μου μυριολάλητη πῶς νὰ σὲ ἀσημώσω <br />ποῦ 'σαι διαμάντι ἀδάμαστο, πέτρα γιὰ νὰ στεριώσω, <br />ἔχω τὸν τρόπο μου ἐγὼ τὴν πέτρα νὰ σηκώσω, <br />καὶ ἀργυροῦς θνητοὺς νὰ βρῶ, τὴ γλῶσσα ν' ἁρματώσω.
