Już dawno przeminęła pora<br />Cyganów, którzy wędrowali.<br />A ja ich widzę:<br />są bystrzy jak woda<br />mocna, przejrzysta,<br />kiedy przepływa.<br /><br />I domyślić się można,<br />że przemówić pragnie.<br /><br />Biedna, nie zna żadnej mowy,<br />żeby nią gadać, żeby śpiewać.<br />Coraz to pluśnie tylko srebrnie,<br />zaszemrze jak serce<br />woda mówiąca.<br /><br />Tylko koń, co na trawie się pasie<br />niedaleko stajni<br />słucha jej i szum rozumie.<br />Ale ona nie ogląda się za nim,<br />umyka, odpływa dalej,<br />by oczy nie mogły dojrzeć<br />rzeki, która wędruje.
