A kiedy będziesz moją żoną, <br />umiłowaną, pośłubioną, <br />wówczas się ogród nam otworzy, <br />ogród świetlisty, pełen zorzy. <br /><br />Rozwonią nam się kwietne sady, <br />pachnąć nam będą winogrady <br />i róże śliczne, i powoje <br />całować będą włosy twoje. <br /><br />Pójdziemy cisi, zamyśleni, <br />wśród złotych przymgleń i promieni, <br />pójdziemy wolno alejami, <br />pomiędzy drzewa, cisi, sami. <br /><br />Gałązki ku nam zwisać będą, <br />narcyzy piąć się srebrną grzędą <br />i padnie biały kwiat lipowy <br />na rozkochane nasze głowy. <br /><br />Ubiorę ciebie w błękit kwiatów, <br />niezapominajek i bławatów, <br />ustroję ciebie w paproć młodą <br />i świat rozświetlę twą urodą. <br /><br />Pójdziemy cisi, zamyśleni, <br />wśród złotych przymgleń i promieni, <br />pójdziemy w ogród pełen zorzy, <br />kędy drzwi miłość nam otworzy.
