Dile gelsem şimdi, en çok seninle susarım yüzünün yarısı görünen uykusuz mevsimlere. <br />içimde yüzü koyun yatan sevdalar çarpar dirilmiş ölmelerimin alnına. Kusarım kendimi bana en aşina cümlelere. <br /><br />Bileğinden kan sızsada bakışlarımın hala; bozgunlarım bozgunda şimdi. <br />Al bu feryat sende kalsın. Kapat gözlerini bana, inleyerek... <br />Ben karanlığın kıskacında ölürken, kimse seslenmesede beni; <br />kurtar <br />ma beni benden. <br /><br />ki nereye bakarsan oradayım hala, hani tıpkı eskisi gibi okuduğun cümlelerin satır aralarında. <br /><br />ne bileyim, yoksun diye yazamaz oldum artık, sustum, dilim mührünü açamaz oldu sensin
