Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma <br /><br />Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim. <br />Bugün sardunyalarım da açmadı <br />Belki de küskün renklere <br />Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım <br />Sensiz soluyorum anlayacağın <br />Mavi mavi ölüyorum <br /><br />Duyuyor musun, orada mısın, <br />Var mısın, yok musun? <br />Bir tek şeyi unutma! <br /><br />Seni sevdim ben. <br /><br />Yanarak, yıkılarak <br />Aklıma her geldiğinde ağlayarak.... <br />Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykı
