Yakub’un Gözleri Kadar Ak Yağdır Ellerime…<br /><br />İşte ben geldim Yusuf..<br /><br />Yine sana geldim..<br /><br />Uykusunda düşen şehirler gibi<br /><br />Bir gecede düştü kalbim..<br /><br />İşte al sana kalbimin ikindisi<br /><br />Eskidim..<br /><br />Tükendim.<br /><br />Akşama dayandım Yusuf..<br /><br />Gözlerimin haresinden kaç Eylül geçti<br /><br />Ellerimden kaç yaprak döküldü bilmiyorum<br /><br />Tenimden ilmek ilmek kaç bahar söküldü..<br /><br />Çok yürüdüm..<br /><br />Çok yoruldum..<br /><br />Çok eskidim..<br /><br />Vardım ki mevsimler tükenmiş Yusuf..<br /><br />Ağıtlar kuşların kanadından yağar gibi<br /><br />Yeniden mi ölüyorum Yusuf<br /><br />Ruhum göklere ağar gibi..<br /><br />Damarlarım acıyor Yusuf<br /><br />Kanımda sensizliğin, sessizliğin çivisi..<br /><br />Yusuflar yalanmış be sevdiğim<br /><br />Neden söylemedin bana…<br /><br />Neden almadın beni kendi Yusufluğuna..<br /><br />Kalem yalanmış ve satır satır yazdıkları..<br /><br />Şiirler saçlarına gün batımı düşmüş gibi<br /><br />Koyu kırmızı bir yalanmış içimden sızan..<br /><br />Yakubun gözleri kadar ak rüyaların vardı senin<br /><br />Oysa düşlerini kara sardı Yusufların<br /><br />Ellerine katran bulaştı..<br /><br />Seni kardeş ihanetleri atmıştı kuyuya<br /><br />Oysa seve seve girdi Yusuflar<br /><br />Her türlü ihanetin kuyusuna..<br /><br />İffet ne güzel durmuştu gözlerinde senin<br /><br />Arkası yırtılmış gömleğinin ipliklerinden masumiyet akmıştı..<br /><br />Oysa ne Züleyhalar var şimdi, ne de gömleğe uzanan elleri<br /><br />Ne “Heyte lek” deyişleri..<br /><br />Yusuflar kendi elleriyle önden yırttılar gömleklerini<br /><br />Kirlettiler göğüslerini…<br /><br />Bu gece kaç deprem geçti ayaklarımın altından Yusuf<br /><br />Kaç karia çaldı kapımı ansızın…<br /><br />Yüreğimdeki hata yığınlarına<br /><br />Berden ve bahrden ses geldi Yusuf…<br /><br />Ne yere emniyetim kaldı<br /><br />Ne göğe bakacak yüzüm…<br /><br />Biliyorum ben<br /><br />Neden hepsi…<br /><br />Ve biliyorum<br /><br />Kimin için…<br /><br />Ellerim kirlendi Yusuf<br /><br />Düşlerime kan sızdı…<br /><br />Seccademde avuç dolusu hıçkırıklar<br /><br />Dudaklarıma istiğfardan örülen duvarlar..<br /><br />Susuyorum..<br /><br />Sevdaya değil affa tevekkül ediyorum şimdi..<br /><br />Sen affı bilirsin Yusuf, oysa bilmedi Yusuflar..<br /><br />Gözlerimde tutuşan o akşam çırasına bak da<br /><br />“La tesribe aleykumul yevm” de bana<br /><br />Bugün kınama yok sana…<br /><br />İşte Rabbin<br /><br />Onun affı yetsin hatalarına…<br /><br />Ey Sad’ın ve Kaf’ın Rabbi!..<br /><br />Ey sevdanın ve karanlığın sahibi..<br /><br />Temizle ellerimi..<br /><br />Arındır kalemimi..<br /><br />Kelimelerinin sayısınca<br /><br />Affet kelimelerimi..<br /><br />Ve ey Yusufun Rabbi!..<br /><br />Sahte Yusuflara uğratma yolumu..<br /><br />Ey benim gerçek sevdiğim<br /><br />Ellerin kirli deme<br /><br />Al beni yeniden sevdiğime..<br /><br />Al beni götür en gerçek sevgilime..<br /><br />Yusufumun o güzel masumiyetine…
