بی بی سی فارسی: ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﺴﻮﻑ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﺖ ﻫﺴﺘﯿﺪ. ﺩﺭ <br />سرزمین ﻣﻦ، واژه ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻭ <br />ﺁﺷﻮﺏ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺸﻮﺭ <br />ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎ ﯾﮏ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺭﻋﺐ ﺁﻭﺭ <br />ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻄﻮﺣﯽ ﺍﺯ <br />ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼ ﺗﻦ ﺩﻫﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ <br />ﻣﺮﺝ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ای ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺳﻨﺪﯾﮑﺎﮔﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺁﯾﺎ <br />ﻣﺤﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺩﺍﺭﺩ؟ <br />ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ: <br />دﺭ ۱۵۰ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ <br />ﺑﻮﺩﻩ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺍﮊﻩ <br />ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ <br />ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺁﻥ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ، <br />ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ <br />ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻫﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ <br />ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺑﺘﺪﺍ <br />ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ. <br />ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ، <br />ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ، ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﻇﻒﺍﻧﺪ <br />ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ. <br />ﻣﺜﻼ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ <br />ﺯﻧﺎﻥ ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﺎ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺭﻋﯿﺖ <br />ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ مردم ﺭﺍ <br />ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻨﺪ، ﺷﺎﯾﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﯽ <br />ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ <br />ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. <br />ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ <br />ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ <br />ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻢ <br />ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ <br />ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎ از بین بروند. ﺍﯾﻦ اصل نظریه ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺼﺪﺍﻕ <br />ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺳﺎﻻﺭﯼ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺗﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ <br />ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺫﺍﺗﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ <br />ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ <br />ﺍﯾﻢ. ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﯼ <br />ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺒﯽ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮﯼ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ <br />ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ده-ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ <br />ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ <br />ﺩﻟﯿﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺸﻮﺩ <br />http://archive.is/kB5nE
